چه چیزی پراکسید هیدروژن را تجزیه میکند

پراکسید هیدروژن - محلول های آب. به صورت تجاری به صورت محلول آبی 33-37 درصد عرضه می شود. تثبیت کننده های متداول عبارتند از اسید فسفریک یا سایر اسیدهای معدنی (برای اسیدی نگه داشتن محصول)، نمک های پیروفسفات (مواد کمپلکس کننده برای جلوگیری از تجزیه کاتالیزور فلز) و قلع (یک بازدارنده تشکیل دهنده کلوئید). پراکسید هیدروژن (H2O2) در مقایسه با آب (H2O) یک اتم اکسیژن اضافی دارد و بسیار شبیه به آب است. با این حال، پراکسید هیدروژن یک ماده شیمیایی همه کاره با کاربردهای فراوان است. این می تواند خیلی بیشتر از ضدعفونی کردن بریدگی ها و خراش های جزئی انجام دهد.
پراکسید هیدروژن (H2O2) مایعی شفاف، بی رنگ و بی بو است. این ترکیبی از هیدروژن و اکسیژن است و در مقادیر زیادی موجود است (که با درصد رقیق شدن با آب مشخص می شود).
این رقت 35 درصدی تا حدی "گرید غذایی" نامیده می شود زیرا حاوی تثبیت کننده های خاصی نیست:
استانیلید
فنل
سدیم استانات
تترا سدیم پیروفسفات
فراتر از درجه غذایی، پراکسید هیدروژن در تعدادی رقت موجود است:

انواع پراکسید هیدروژن

3 درصد H2O2 (پراکسید هیدروژن خانگی): موجود در سوپرمارکت ها و داروخانه ها، معمولاً در بطری های قهوه ای
6 تا 10 درصد H2O2 (پراکسید هیدروژن سفید کننده مو)
90 درصد H2O2 (پراکسید هیدروژن "صنعتی"): موجود در قدرت های مختلف و برای سفید کردن کاغذ و منسوجات، تولید لاستیک فوم و به عنوان یک ماده در سوخت موشک استفاده می شود.
پراکسید هیدروژن یک ضد عفونی کننده ملایم است که برای جلوگیری از عفونت بریدگی های جزئی، خراش ها و سوختگی ها استفاده می شود. همچنین ممکن است به عنوان دهانشویه برای کمک به حذف مخاط یا برای تسکین سوزش جزئی دهان (مانند زخم های سرد یا التهاب لثه) استفاده شود.

پراکسید هیدروژن چگونه تجزیه می شود؟

از نظر ترمودینامیکی ناپایدار است. در دماها و غلظت های بالاتر، تجزیه می شود و آب و اکسیژن تشکیل می شود. تجزیه پراکسید هیدروژن می تواند توسط ترکیبات دیگری مانند فلزات واسطه مانند نقره و پلاتین کاتالیز شود.